Persoonlijk: ”misschien hoort uw dochter niet goed”

Zoals jullie weten deel ik niet alles op mijn blog, zeker niet over mijn kinderen. Ik heb ook getwijfeld of ik dit artikel met jullie wilde delen. Hij ligt nu voor je, ik heb hem toch online gezet. Waarom? Omdat ik mijn ervaringen met jullie wil delen zodat iemand anders er misschien iets aan heeft. Daarnaast wil ik op mijn blog eerlijk zijn over het moederschap, het is namelijk niet altijd even makkelijk. Soms zou je willen dat je de dingen anders had aangepakt. Zo ook over de signalen ‘misschien hoort uw dochter niet goed’ die we kregen over het gehoor van Ize en hoe ik dat in het begin wegwuifde.

Haar ontwikkeling

Ieder kind ontwikkeld zich op zijn eigen manier, zo ook Ize. In veel dingen was ze erg snel, zoals met tijgeren, staan en lopen. Met 1 jaar liep ze al. Kruipen? Dat heeft ze overgeslagen, ze is direct na het tijgeren gaan staan én lopen. Dikke prima. Haar eerste woordjes kwamen wanneer het consultatiebureau ze verwachtte en maakte ons daar ook geen zorgen over. Ik merkte wel dat ze zich lastig kon uiten en weinig woorden gebruikte. Dat zou wel komen. Zoals ik al zei: ieder kind ontwikkelt zich anders. Ize was in mijn ogen snel in alle motorische dingen en wat minder snel in haar taalontwikkeling, bij andere kinderen was dat weer andersom. Niks om me zorgen om te maken. Het komt vanzelf dacht ik nog.

”misschien hoort uw dochter niet goed”

Ik heb die zin vaak gehoord in mijn omgeving, zo veel zelfs dat ik me er ook aan begon te irriteren. De eerste keer dat ik hoorde ‘misschien hoort uw dochter niet goed’ was bij de controle op het consultatiebureau. Ze was toen net 2 jaar oud. De kinderarts vond haar spraak minder dan gemiddeld, maar nog niet zorgelijk. Op alle andere dingen scoorde ze super goed. We namen geen stappen, het ging goed zo. Daarna hoorde ik het op de peuterspeelzaal weer, Ize was ondertussen 2,5 jaar.

Het was niet zo dat ik ontkende dat haar taalontwikkeling minder was dan dat van andere kinderen, maar kinderen moeten tegenwoordig zo veel. Ze krijgen zelfs al een CITO-toets op de peuterspeelzaal. Ik vond, en vind nog steeds, dat kinderen op hun eigen tempo zich moeten kunnen ontwikkelen. Ize had in mijn ogen gewoon iets meer tijd nodig voor haar taalontwikkeling. Omdat we haar wel wilde helpen kozen we voor logopedie. Spelenderwijs een klein beetje hulp. Ik had nooit gedacht dat dat ons in een heel ander traject zou brengen.

Logopedie dus

Vooraf werd netjes gevraagd of we het vermoeden hadden dat Ize minder goed zou horen. Dat hadden we niet, als we een grote teen op de trap zette hoorde ze ons al. Ze kreeg alles mee. Ze deed niet altijd wat we vroegen, maar welk kind doet dat wel? Na enkele maanden werd tijdens een terugkoppelingssessie wederom naar haar gehoord gevraagd. Op dat moment was ik het wel een beetje ”zat”. Om die reden vroeg ik eigenlijk ook een gehoortest aan. Ik hoor het mezelf nog tegen mijn schoonmoeder zeggen: ”dan krijgen we die vraag over gehoor tenminste niet meer”.

De gehoortest viel rauw op mijn dak, althans de uitslag ervan. Er gebeurde iets wat ik niet voor mogelijk had gehouden. Ize hoorde niet goed. Maar dan ook echt niet goed, ze hoorde alles pas vanaf 30 decibel. Om een beter beeld te geven, in een gewone huiskamer is gemiddeld 40 decibel aan geluid. Zij hoorde daar dus maar 25% van. Daar schrok ik van!

Blijkbaar zag Ize veel aan ons wat wij bedoelde, ”las” ze onze lichaamstaal en gezichtsuitdrukking. Daarmee kwam ze een heel eind. Wat ik ook leerde is dat geluid verschillende tonen en toonhoogtes heeft. Dit zorgde ervoor dat Ize wel hoorde wanneer wij uit bed gingen, hoe zachtjes we ook deden. Waarschijnlijk hoorde ze één toon daarvan welke ze ook herkende. Dat wist ik niet.

Schuldgevoel

Het eerste wat me overspoelde was schuldgevoel: ik had immers al die tijd de opmerkingen over haar gehoor weggewuifd. Daar zat ik dan met mijn ”het komt wanneer het komt en ze heeft haar eigen ontwikkeling”. Er spookte van alles door mijn hoofd: ”wat als ik er eerder iets mee gedaan had” en ”waarom heb ik haar niet eerder geholpen”. Na een onderzoek bij de KNO-arts bleek al snel dat er vocht achter haar trommelvliezen zat. Met het plaatsen van buisjes kon alles opgelost worden. Gelukkig was er geen blijvende schade.

We zijn nu 6 maanden verder, afgelopen maart zijn de buisjes geplaatst. In dat half jaar is er een wereld voor Ize open gegaan. Letterlijk. Ze hoorde auto’s veel beter aankomen en ze kon zichzelf veel beter verstaanbaar maken. Meteen zat ze beter in haar vel. Over een paar maanden gaat ze naar school en haar articulatie en woordenschat is zoals het zou moeten zijn. Daarin lekker gemiddeld. De logopedie zetten we nog wel even door, ze vindt het erg leuk en helpt haar om meer zinnen te maken.

Tot slot..

Dit artikel ‘misschien hoort uw dochter niet goed’ is erg persoonlijk geworden. Het is goed om dit te delen. Of ik me nog steeds schuldig voel? Nee, niet meer. Het is allemaal goed gekomen en ik merk niet dat ze er last van heeft gehad. Het mindere gehoor heeft haar nooit geremd in vriendjes maken, spelen en interactie met anderen. Misschien is het daarom ook wel dat ik het niet verwacht had. Zou ik het anders doen? Ik weet het niet, soms denk ik van wel, andere momenten weer niet. Ik heb op dat moment altijd naar mijn gevoel geluisterd, naar mijn kindje gekeken en gedaan waarvan ik dacht dat dat het beste was. Je mag in mijn ogen dan ook niet over een fout spreken. Misschien was een andere keuze beter geweest. Een ”verkeerde” keuze maken mag, ook als moeder. Niemand is perfect, én achteraf is alles makkelijk gezegd.

Waarom ik toch dit verhaal met jullie wilde delen? Om te vertellen dat iedere ouder wel eens voor een keuze komt te staan die we achteraf zouden willen wijzigen of niet handig bleek. Ik vind dat we daar ons niet voor hoeven te schamen! Dat we er eerlijk over mogen zijn zonder veroordeeld te worden. Heb jij wel eens een keuze gemaakt waarvan je achteraf spijt hebt of niet zo handig vond? Laat het me weten bij de reacties hieronder, Facebook of Instagram. Je mag ook altijd via de contactpagina iets laten weten.

Liefs Francis.

Lees ook: een grote verrassing voor Ize.

100

252

1k

20

1k