Mijn stilgeboren kindje Mika door Gastblogger Mirjam

Zwanger zijn is niet alleen mooi maar ook erg spannend. Het nieuwe leven is klein, pril en kwetsbaar. Helaas komt niet elke zwangerschap tot een goed einde. Het krijgen van een miskraam of een stilgeboren kindje komt verdrietig genoeg vaker voor dan we denken. In dit artikel deelt Mirjam haar verhaal over haar stilgeboren kindje, dochter Mika. Hieronder lees je haar verhaal, lees je mee?

Gastblogger Mirjam over haar stilgeboren kindje Mika

Tijdens mijn derde zwangerschap voelde ik me echt belabberd. Ik was continu misselijk en aan het spugen. Ik werd bij 11 weken in het ziekenhuis opgenomen worden vanwege uitdroging en ik kreeg zwangerschapscholestase bij 19 weken. Niet super bijzonder allemaal, maar uiteindelijk waren er nog een paar andere dingen tijdens mijn zwangerschap, waardoor ik het vermoeden had dat er iets meer aan de hand was.

Wat doe je als je allerergste nachtmerrie waarheid wordt?

Bij de 20-weken echo werd helaas mijn slechte voorgevoel bevestigd. De verloskundige begon met de echo en binnen een minuut kwam ze met het vreselijke nieuws: “dit ziet er niet goed uit”. De paar woorden waarmee op dat moment mijn wereld in elkaar stortte. Ik had het gevoel alsof de vloer onder me verdween en ik in een groot zwart gat terecht kwam.

Ons dochtertje zou overlijden tijdens de zwangerschap of geboorte

Toen ik het slechte nieuws kreeg wist ik gelijk dat dit het einde was, ik zou een stilgeboren kindje krijgen. Ook al was er nog niks hardop gezegd en moesten we nog voor verder onderzoek naar het LUMC ziekenhuis. Toen we samen in de auto zaten zei ik tegen mijn partner: “ik zal binnenkort moeten bevallen.” Dit bleek ook uiteindelijk het geval te zijn, want in het ziekenhuis werd het duidelijk dat ons kindje niet levensvatbaar was. Ze zou tijdens de zwangerschap of bij de geboorte te komen overlijden. Het was de meest moeilijke beslissing in mijn leven om te nemen, maar we namen de beslissing uit liefde. Voor haar. Voor mezelf. Voor mijn familie.

Stilgeboren kindje, intens verdriet maar ook enorm veel liefde

Vandaag een jaar geleden, op 15 augustus 2021, werd ons dochtertje Mika stil geboren bij 21 weken en 5 dagen. Een dag die nooit meer zomaar voorbij zal gaan, de dag waarop we haar herdenken en haar vieren. Want ook al was dit het meest heftige & intens verdrietige wat ik ooit heb meegemaakt, het heeft mijn ogen ook geopend. Voor de liefde en dankbaarheid die ik voel voor mijn familie, de mensen om me heen en mezelf. Ik heb geleerd dat ik mijn eigen gevoel mag vertrouwen. En dat ik 100% mezelf mag zijn. Want alleen dan ben ik ook eerlijk naar mezelf toe en iedereen om me heen.

Een nieuwe missie gevonden

In mijn werk heb ik een belangrijke switch gemaakt. Ik begeleid nu met veel liefde moeders die hun kindje zijn verloren, of het nu gaat om een stilgeboren kindje of verlies op een andere manier. Ik doe dit omdat ik weet hoe belangrijk de ondersteuning vanuit je directe omgeving na zo’n heftige gebeurtenis is.

Daarnaast organiseer ik ook vrouwencirkels, waarbij ervaringsgenoten samenkomen om over hun verlies te praten en zodat ze volledig zichzelf kunnen zijn. Dit werk doe ik met zoveel passie en plezier, omdat ik weet wat voor verschil het maakt voor de vrouw. Veel vrouwen voelen zich eenzaam na het verlies van hun kindje, ze voelen zich onbegrepen en daardoor rouwen ze alleen. Wat het extra moeilijk maakt!

Ik verweef haar in mijn leven

Ik ben me heel erg bewust dat ik alleen deze waardevolle lessen kon leren, door ons stilgeboren kindje, ons dochtertje Mika. Zij is kort bij ons geweest, maar heeft zo’n ontzettende belangrijke rol in mijn leven. Ik heb er bewust voor gekozen om hier mijn levenslessen uit te trekken. Ik had ook in het lijden kunnen blijven, mezelf een slachtofferrol aan laten nemen. Maar daar is het leven te kort voor, zeker nu ik dit heb meegemaakt, leef ik echt met de dag en geniet ik zoveel meer nog. Elke dag denk ik aan haar, ik draag haar met me mee zonder zware last. Ik draag haar met mijn mee in vrijheid, en dat is ontzettend bevrijdend.

Haar eerste jaardag

En vandaag op haar eerste jaardag, vieren we haar. Dat klinkt misschien gek voor sommigen, maar zij is zo ontzettend belangrijk voor ons en we verweven haar in ons leven. Ze is onderdeel van onze familie en op de dag dat zij stil geboren is staan we nog meer stil bij onze allerliefste Mika. We gaan een taart bakken en de familie komt eten, de liefde voor haar met elkaar delen.

Wil je met mij in contact komen of je verhaal delen? Dat kan via een persoonlijk berichtje op Instagram. Heb je interesse of wil je meer informatie over de 1-op-1 begeleiding en vrouwencirkels? Neem dan een kijkje op mijn website, www.mirjampoldner.nl.

Liefs Mirjam | Mirjam Poldner Coaching

Tot slot..

Dank je wel Mirjam voor het delen van jouw verhaal. Ik hoop dat je met de openheid van dit artikel andere ouders van een stilgeboren kindje kunt helpen en steunen. Mocht je in dezelfde situatie zitten als waarin Mirjam verkeerde, neem dan zeker contact met haar op. Ik weet zeker dat ze je kan helpen rondom het verlies van je stilgeboren kindje.

Ik vind het belangrijk om naast mijn eigen verhaal en tips, ook het verhaal van mede mama’s te delen. Wil jij op mamazetkoers.nl ook jouw verhaal vertellen? Stuur me dan een berichtje via de contactpagina en wie weet staat jouw verhaal binnenkort online op deze website.

Liefs Francis

Vergeet je niet in te schrijven voor mijn nieuwsbrief! Dat kan met de button hieronder:

---

---