Gastblogger Jeanny over zindelijk worden en ongelukjes

Mamazetkoers is een platform die handvatten biedt zodat elke moeder zichzelf durft te zijn. Ik vind het daarom belangrijk om naast mijn eigen verhaal, ook het verhaal van andere moeders te delen. We zijn immers allemaal verschillend en er is geen goed of fout. Deze maand is het de beurt aan Gastblogger mama Jeanny, in dit artikel vertelt ze ons meer over zindelijk worden en ongelukjes. Benieuwd naar wat ze hierover te vertellen heeft? Lees dan snel verder.

Zindelijk worden en ongelukjes door Gastblogger Jeanny

Daar sta ik dan, 32 jaar oud, moeder van een zoon van ruim twee jaar oud en op het punt van vertrek. Ik sta al voor de auto, klaar om zoonlief Boaz in de autostoel vast te zetten. Ik bedenk me dat Boaz natuurlijk geen luier om heeft nu. Nee, natuurlijk niet want ik ben aan oefenen met zindelijk worden pas dus alle tips & tricks van Google toe om hem zindelijk te maken.

Een herinnering

Plotseling word ik weer zes jaar in de tijd terug geslingerd. Een herinnering schiet me te binnen. Zelf nog kinderloos destijds maar wat was de reprimande van mijn vriendin Sabrina aan haar destijds driejarige zoon nog blijven hangen bij me. De jongen, Abel, bezig met zindelijk worden en net zindelijk. Vol trots had Sabrina dit eerder die week al verteld aan me. Eindelijk van die (dure) luiers af!

Om te vieren dat Abel nu twee weken zindelijk was, zouden we een uitstapje maken naar een pretpark. Het was een rit van nog geen drie kwartier. Onderweg stopten we even om te tanken. Ze vroeg of Abel nog moest plassen; ‘nee, mama’, was zijn antwoord geweest. Sabrina stond te tanken en liep vervolgens naar binnen om te betalen.

Toen ze terugkwam, wilde ze Abel wat lekkers geven en checkte nog even of hij droog was.
Je raadt het al…

De reactie

‘Sjonge, jonge, jonge zeg! Je kunt toch praten?! Waarom zeg je dan niet gewoon dat je moet plassen! Ik heb het nog gevraagd aan je en voordat we van huis gingen ben je geweest. Hoe kan dit nou?! Al die tijd is het goed gegaan. Verdorie, wat een stank zeg, getsie. Deze geur krijg ik nooit meer uit je stoel.’
Daar stonden we dan, bij een benzinepomp aan de snelweg. Ik had nog geprobeerd om mijn vriendin een beetje te kalmeren door te zeggen dat hij het niet expres deed en het heus wel goed kwam maar het leek erop dat alles wat ik zei, alleen maar olie op het vuur was.

Tja, wat wist ik nu er nu helemaal van, ik had zelf geen kinderen. Ik kwam er haast niet tussen toen Sabrina bezig was met haar riedeltje. Medelevend keek ik Abel aan, die op zijn beurt zat te huilen. Ik besloot dat het maar het beste was om even niets te zeggen.

Terug naar nu, bij de auto

Deze herinnering over zindelijk worden is me altijd bij gebleven maar ik heb er verder niet meer bij stil gestaan. Tot die bewuste dag, dat ik daar zo voor de auto stond op het punt van vertrek met Boaz, ook net aan het oefenen met zindelijk worden. Hoe deden andere moeders dat eigenlijk? Wat stom dat ik daar nu pas aan dacht.

Nou, op hoop van zegen dat er nu niets zou gebeuren want dat het verschrikkelijk om de Maxi-Cosi hoes weer terug te plaatsen. Dat had ik al eens ondervonden, ik had deze namelijk eens gewassen omdat het wat vlekjes had van eten en drinken. Ach, je kent het wel. Eraf halen ging prima, het wassen ook maar de hoes weer terug eromheen doen was een minder leuk en bovendien erg tijdrovend klusje. Heel even twijfelde ik of ik nu toch maar weer even een luierbroekje zou pakken maar uiteindelijk nam ik het ‘risico’ maar.

Godzijdank…dat was goed gegaan.

Voor de volgende autorit

’s Avonds toen ik Boaz op bed had gelegd (wel met luier want de nachten durfde ik nog niet goed aan), heb ik mijn laptop opgestart en ben gaan Googlen. Ik vond het nog best lastig om iets te vinden hierover maar na het vele zoeken kwam ik wel wat oplossingen tegen. Alleen…de meeste oplossingen boden niet iets aan dat waterdicht was voor in de autostoel. Ja, de vuilniszak wel en ook de onderlegger die voor kraamvrouwen gebruikt wordt (of voor in een rolstoel) en een matje voor dieren…daar zag ik mijn zoon toch niet echt op zitten. Bovendien vond ik het ook niet erg leuk staan in zo’n autostoeltje.

Uiteindelijk vond ik dan toch iets dat helemaal bij mij past! Dat ik daar niet eerder over had gehoord: de Moepsy stoelbeschermer. Echt ideaal voor onderweg en superleuke printjes. Bijkomend voordeel is dat mijn stoeltje mooi genoeg is gebleven om het door te geven aan de volgende want jawel…ik ben weer zwanger!

Tot slot..

Dank je wel Jeanny voor dit artikel over zindelijk worden en ongelukjes. Het is voor mij zo herkenbaar, ik hoopte ook maar dat het in de auto goed zou gaan. Ik had helaas nog niet van de Moepsy stoelbeschermer gehoord maar dit had me echt geholpen. Deze tip zal ik met de zwangere om me heen zeker delen. Via deze weg ook nog: gefeliciteerd met je zwangerschap. Wil je meer lezen over zindelijk worden? Lees dan ook mijn verhaal.

Kende jij de Moepsy al? Laat het me weten bij de reacties, op Facebook of Instagram. Je mag me natuurlijk ook altijd een privé berichtje sturen via de contactpagina. Wil jij trouwens ook graag je verhaal delen op mamazetkoers als gastblogger? Stuur me dan een mailtje op Francis@mamazetkoers.nl.

Liefs Francis

Vergeet je niet in te schrijven voor mijn nieuwsbrief! Dat kan met de button hieronder:

---

---