Het hebben van een huilbaby door Gastblogger Annika

Slaap, pas bij een gebrek daaraan beseffen we ons hoe hard we dat eigenlijk nodig hebben. Wanneer je als moeder te maken hebt met een huilbaby is slapen er nauwelijks meer bij. Mamazetkoers is een platform die handvatten biedt zodat elke moeder zichzelf durft te zijn en de tijd probeert te nemen om haar eigen ding te kunnen doen. Of dit nu praten over een huilbaby is, vaker nee willen zeggen of om hulp vragen is: alles is goed.

Ik vind het belangrijk om naast mijn eigen verhaal en tips, ook het verhaal van mede mama’s te delen. We zijn immers allemaal verschillend en er is geen goed of fout. Deze maand is het de beurt aan Gastblogger mama Annika en ze vertelt meer over haar huilbaby. Lees je mee?

Het hebben van een huilbaby

Hi ik ben Annika en mijn lieve zoon Bram (die inmiddels begint te puberen, sliep al baby bijna niet. Ze zeggen dat baby’s veel moeten slapen om te kunnen groeien, maar daar trok deze jongen zich niets van aan. Hij huilde veel, spuugde de hele dag door en sliep dus bizar weinig. Zo weinig dat wij in een soort roes rondliepen, een constant een waas.

We probeerden van alles: rust, reinheid, regelmaat, bedje schuin zetten, inbakeren en alles wat mogelijk was maar niets hielp. Bram bleef huilen en nachtenlang wakker. Overdag ook, maar dat was minder erg. We waren eigenlijk gewoon blij als de nacht voorbij was. Een echte huilbaby dus.

Wel genieten van het ouderschap

Mijn man en ik waren doodmoe, maar genoten ondanks de vermoeidheid en het vele huilen wél van onze baby. De kleine kan er namelijk ook niet aan doen en we waren ervan overtuigd dat er iets met Bram aan de hand was en kaartten dat aan bij het consultatiebureau en de huisarts. Helaas werden we als nieuwbakken ouders niet echt serieus genomen. Een huisarts in opleiding zei zelfs dat we het bij een tweede kind met twee vingers in de neus zouden doen. Ik stond met mijn mond vol tanden en ben die opmerking 11 jaar later nog niet vergeten.

Naar de osteopaat en kinderarts

Op eigen initiatief zijn we met onze huilbaby naar de osteopaat gegaan, die constateerde dat er een nekwervel vast zat. Dat is opgelost en er volgde fysiotherapie. Toch was het huilen en slechte slapen nog niet verholpen. Er moest dus meer aan de hand zijn.

Uiteindelijk zijn we, na lang aandringen, toch doorverwezen naar de kinderarts, waar een hoop duidelijk werd. Bram bleek reflux en koemelkallergie te hebben. Van dat laatste hadden meerdere huisartsen gezegd dat daar geen sprake van zou zijn, omdat mijn man en ik allebei geen koemelkallergie hebben.
Nou, Bram had het dus wél. Hij kreeg vanaf dat moment speciale voeding en zo veranderde onze huilbaby in een veel blijere baby. Wat heerlijk!

Het ging steeds beter

De speciale voeding was alleen geen wondermiddel voor het slapen. Daar was nog een verwijdering van zijn neusamandel voor nodig en veel tijd en geduld. Het was een hele puzzel, maar met onze huilbaby is het gelukkig allemaal goed gekomen. Bram is nog steeds een jongen met veel energie en weinig behoefte aan slaap, maar nu slaapt hij uit als hij de kans krijgt! Wie had dat ooit kunnen denken?! De wonderen zijn de wereld nog niet uit!

Mijn tips voor andere ouders met een huilbaby

Ik sluit af met nog wat tips voor mama’s en papa’s die nu in deze situatie zitten:

• Volg je gevoel. Blijf aandringen bij artsen als je denkt dat er iets mis is en laat je niet afschepen. Je kent je eigen kind het beste. De arts ziet een kind een paar minuten en als hij dan toevallig lief lacht, wil dat niet zeggen dat hij kerngezond is.
• Vraag hulp! Mensen zeggen dat huilen en weinig slapen erbij hoort, maar het breekt je op als je alles alleen wilt doen. Wij vroegen niet zo makkelijk om hulp, maar het is echt verstandiger.
• Zoek contact met andere ouders die in ongeveer dezelfde situatie zitten. Het is heel fijn om te weten dat er meer mensen met dezelfde worsteling bezig zijn.
• Zoek naar informatie die je kan helpen. Ik had 11 jaar geleden een forum ontdekt over slechte slapers en nu zijn er ongetwijfeld Facebook-groepen over het onderwerp.
• Schaf een draagdoek aan. Ik begrijp werkelijk niet waarom ik dat toen niet gedaan heb. Dan had ik in ieder geval mijn handen vrij gehad.

Houd vol, het gaat over. Echt waar!

Mijn laatste tip die ik mee wil geven voor als je net als ik ook een huilbaby hebt: houd vol! Geloof me, het gaat uiteindelijk over en deze fase (hoelang die ook duurt) gaat voorbij. Graag maak ik nog even gebruik om mijn mooie onderneming onder de aandacht te brengen: www.brammies.nl. Mijn webshop met mooie duurzame babyspullen. Alles helemaal verantwoord en duurzaam, van handgemaakt dicht bij huis tot Fairtrade. Ik zou het erg leuk vinden als je een kijkje komt nemen. Groetjes Annika.

Tot slot..

Helaas kan ik er aardig over meepraten, het hebben van een huilbaby. De eerste maanden van Luke waren, zoals bij elke newborn, zwaar en intensief maar: vanaf dat hij vier maanden was nóg zwaarder. Ik hield vast aan mijn moedergevoel en ‘vocht’ net als Annika om hulp. Uiteindelijk vonden we gelukkig snel de oorzaak: hij is glutensensitief (klik hier om meer te lezen). Het slapen daarna is nog lang moeizaam geweest maar ook bij ons is het allemaal goed gekomen.

Nu ben ik benieuwd, heb jij te maken gehad met een huilbaby en hoe ging jij hier mee om? Laat het me weten bij de reacties hieronder, op Facebook of Instagram. Je mag me natuurlijk ook altijd een privé berichtje sturen via de contactpagina, doe dat ook vooral als je vragen hebt. Ik help je graag als dat kan.

Liefs Francis

Vergeet je niet in te schrijven voor mijn nieuwsbrief! Dat kan met de button hieronder:

---

---