Onze vaste blogger Astrid over onzichtbaar zijn

Mamazetkoers is een platform die handvatten biedt zodat elke moeder zichzelf durft te zijn. Ik vind het daarom belangrijk om naast mijn eigen verhaal, ook dat verhaal van andere moeders te delen. We zijn immers allemaal verschillend en er is geen goed of fout. Juist om die reden ben ik erg blij om naast mijzelf een andere vaste blogger hier aan te kondigen: mama Astrid. In haar eerste blog vertelt ze meer over onzichtbaar zijn en over zichtbaar mogen zijn! Vanaf nu kun je maandelijks een artikel van haar hand verwachten. Lees je mee?

Mama Astrid over onzichtbaar zijn

Wat spannend zeg, zo’n eerste blog! Ik ben Astrid van Schaick, 32 jaar, getrouwd met Paul en wij hebben 3 kindjes: Yenthe (6), Thijs (4,5) en Foof (1,5), en helaas ook van een sterrenkindje.

Al heel lang volg ik mama’s en vrouwen op Instagram en kijk ik met veel bewondering naar hoe leuk het is wat zij doen. Het delen van hun leven. Dat vond en vind ik oprecht heel leuk!
Maar ik zag het mezelf niet snel doen. Ik was verlegen, liever op de achtergrond en mij zou je niet herinneren als je nadacht wie er allemaal op een feestje waren. En ik zeg inderdaad zag! Ik heb één jaar lang heel hard met een coach aan mezelf gewerkt, ik wilde niet lager onzichtbaar zijn.

Onzichtbaar zijn: ‘voor mij ben je onzichtbaar!’

Op het werk zei mijn manager de worden: ‘voor mij ben jij onzichtbaar!’ Die woorden deden best wel pijn. Je doet zo je best, bent onderdeel van een team maar ik viel totaal niet op. In een meeting liet ik het woord aan anderen. Maar ook privé kwam ik niet op de voorgrond, terwijl ik dat toch wel wilde. Ik liet me tegenhouden door angst.

Een Insta-mom willen zijn..

Ik durfde bijvoorbeeld niet te uiten naar vriendinnen dat ik best wel een Insta-mom zou willen zijn. Waarom niet? Omdat ik bang was dat ze het stom zouden vinden, dat ze daar een mening over zouden hebben, dat iedereen en dan bedoel ik dus ook echt iedereen het stom zou vinden als ik dat ga doen. Wie zit er nu op mij te wachten?

Maar goed, terug naar mijn manager. Hij stelde voor om eens met een coach te praten en te kijken wij zij voor mij zouden kunnen betekenen in het onzichtbaar zijn. We hadden een 3-luik gesprek en serieus het liefst kroop ik onder de tafel, letterlijk! Al dat gepraat over mij, dat had ik ook met mijn beoordelingen. Maar de wensen vanuit mijn manager en mij waren duidelijk, dus we konden aan de slag! Maandelijks een sessie van 2 á 3 uur. En natuurlijk ben je in het begin voorzichtig en terughoudend. Maar toch wist ze de zere plekken te raken!

• Waarom ben ik verlegen?
• Waarom praat ik niet graag over mezelf?
• Waarom denk ik dat ik er niet mag wezen?
• en alles over onzichtbaar zijn.

Mijn blokkades

Ze gaf aan dat elke blokkade een symbool uit het verleden is. En bijna nooit kom je er precies achter wat dat dan is geweest. Maar je komt er wel achter dat het niet erg is en dat het niks met nu te maken heeft. Ik zal je een klein voorbeeld geven: We kwamen erachter dat ik moeite had met autoritaire personen. Dat ik daar al heel lang tegen aan loop, zowel werk gerelateerd als privé. We hebben eraan gewerkt en na 2 gesprekken met mijn manager merkte ik dat ik er anders tegenover zat. Rustiger, zelfverzekerder.

Ze gaf me handvatten die ik in de praktijk kon gebruiken, en elke maand bespraken we weer punten waar ik tegen aan liep en hoe ik dat liever had willen aanpakken.

10 maanden later

Na 10 maanden merkte ik verschil in mijn doen en laten. Niet alleen op mijn werk, maar ook privé. En toen begon het te knagen en het nadenken:

• Waarom zou ik niet actief kunnen worden op insta? Ik ga het gewoon doen!
• Ik geef niks (meer) om wat andere vinden.
• Al heb ik maar 1 volger… ik doe het omdat ik het leuk vind!

En zo is momof2girls_andaboy ontstaan. Ik vertelde het aan mijn vriendinnen, heb uitgelegd dat ik een traject heb gevolgd en dat ik nu iets wil doen wat ik leuk vind, dat ik zichtbaar MAG zijn. En stuk voor stuk reageerden ze positief!
En mijn Manager? Ik heb hem verteld dat ik nu op Instagram zit en hij vroeg zich af of ik dan ook echt volgers had, meer dan 10? Toen ik aangaf dat het er richting de 100 zijn, was hij blij verrast en vond het alleen maar leuk.

Stop met onzichtbaar zijn!

Niet alleen ik, maar ook JIJ mag zichtbaar zijn. Dus als je graag wilt, doe het gewoon en doe iets aan het onzichtbaar zijn!
En heb ik er plezier in? Jazeker! Wil ik verder? Ja ook.
Francis geeft mij die kans doordat ik een blog mag plaatsen op haar platform, waar ik heel dankbaar voor ben.

Liefs Astrid, kom je me ook volgen op Instagram?

Tot slot..

Lieve Astrid, dank je wel dat je je als vaste blogger aansluit bij mij en deze website. Natuurlijk ook voor het delen van jouw eerlijke en mooie verhaal over onzichtbaar zijn. Ik ken je al sinds de zwangerschap van onze meiden en wat ben je veranderd: je bent echt een moeder die zichzelf durft te zijn! Mooi dat je dat hier wilde delen en ik ben trots op je. Ik kijk uit naar je nieuwe artikel. Wil je contact met Astrid zoeken? Dat kan via haar Instagram pagina maar je maar ook via het contactformulier een (anoniem) berichtje sturen.

Liefs Francis

Vergeet je niet in te schrijven voor mijn nieuwsbrief! Dat kan met de button hieronder:

---

---