Het moederschap, zo sta ik erin!

In dit artikel beantwoord ik 10 vragen over het moederschap, hoe ik erin sta en vertel ik waarom wij bepaalde keuzes hebben gemaakt. Ik geef antwoord op vragen waar veel discussie over is binnen ”mama-land”. Ik beantwoord de vragen trouwens niet om een discussie over goed of fout op gang te brengen maar ik ben juist eerlijk over hoe ik erin sta en dat iedere mama zelf mag weten hoe zij het doet, of niet doet. Eerlijk over het moederschap dus. Zo leer je me trouwens ook een beetje beter kennen. Wat in jouw opvoeding is typisch jou en ben je trots op? Laat het me weten bij de reacties hieronder.

Het moederschap, zo sta ik erin!

Ben je er klaar voor? Hier komen de tien vragen. Hoe sta jij erin? Laat het me weten bij de reacties hieronder.

1. Geef jij je kind borst- of flesvoeding?
Beide kindjes zijn hier groot gebracht met de fles en ik heb hier bewust voor gekozen. Ik ben van mening dat iedere moeder moet doen waar zij zich goed bij voelt, voor mij was dat flesvoeding. Wat beter is voor het kindje? Een gelukkige moeder, en voor deze moeder werd het tijd dat haar lijf weer van haar werd. Ik ben zelf groot gebracht met de fles (mijn moeder had achteraf te weinig voedingsstoffen) en ik ben ook groot geworden. Daarnaast ben ik voedingsmiddelentechnoloog en er zit echt niks ”vreemds” in poedermelk. Daarnaast is er op geen enkel levensmiddel zoveel wetgeving als op babyvoeding.

2. Slaapt je kind bij jou in bed, of heeft hij/zij een eigen bed?
Vanaf de allereerste dag sliepen Ize en Luke in een eigen bedje, in hun kamer. Je kunt hier in mijn ogen namelijk niet vroeg genoeg mee beginnen. Dan bedoel ik niet het ”alleen laten” maar het vertrouwd raken met hun eigen kamer en bedje: hun eigen plekje. Dat plekje moet naast bij papa en mama zijn ook vertrouwd aanvoelen. Nu hebben we natuurlijk ook geluk gehad, niet elke kindje is het daarmee eens. Ize en Luke vonden het direct prima op hun eigen kamer. We lieten wel onze deuren open. Zo konden we elkaar goed horen en wanneer het nodig was, waren we er ook zo bij.

3. Gebruik jij wasbare luiers of koop je ze kant-en-klaar bij de drogist of supermarkt?
Ik heb altijd gebruik gemaakt van wegwerpluiers. Voor het zwembad gebruik ik trouwens wel een wasbare luier, die zwemluiers zijn echt ondingen! Daarnaast gaat de wasbare zwemluier veel langer mee. Zowel bij Ize als nu bij Luke veel plezier van. Ik vind voor de rest wegwerpluiers gewoon veel makkelijker, ik heb al zoveel was. Het is prima zo. Al zijn er tegenwoordig wel veel leuke prints en is de kwaliteit ook erg goed. Toch trok het me op de een of andere manier niet zo.

4. Uitsluitend houten speelgoed of VTech?
We hebben beide. Ik ben een enorme fan van houten speelgoed maar hier vind je net zo goed ook plastic speelgoed in huis. Het gaat erom dat de kids zich ermee kunnen vermaken, het de fantasie prikkelt en vind ik het belangrijk dat het speelgoed lang mee gaat. Dat het niet na 1 dag gebruiken al kapot is. Kindjes worden dan verdrietig en het is ook gewoon zonde. Het liefste spelen ze hier buiten trouwens, daar kan geen speelgoed tegenop.

5. Trek jij tweemaal daags een potje open of kook jij uitsluitend vers?
Leuke vraag: ik kook eigenlijk niet. Dat doet gelukkig mijn man altijd. Wanneer ik kook moet ik er ook echt zin in hebben. Al was dat dus na de geboorte van Ize wel anders. Ik wilde al haar maaltijden (van 4 mnd tot en met 6 mnd) zelf maken, iets met hormonen ofzo 😉 . Dat heb ik ook gedaan. Daarna begon ze zoveel te eten dat we toch een tijdje voor potjes kozen. Al moet ik zeggen dat Ize al vrij snel met de pot mee ad. Bij Luke zijn we meteen gestart met potjes, simpel en altijd goed. Iets met tijdgebrek en zo.. Luke groeit als kool en eet net zo snel en goed met de pot mee als Ize. Je kunt er geen conclusies uittrekken denk ik.

6. Dragen of wagen?
Ik heb bij beide kindjes zowel gebruik gemaakt van een wagen als van een draagzak/doek. Acht dagen na de bevalling zat ik al bij een draagworkshop. Beetje maf achteraf gezien maar laten we het ook op de hormonen gooien. Ik heb toen ook een draakzak/doek gekocht. Het is een zak, maar je moet hem ook knopen. Beetje lastig uit te leggen maar hij is geweldig. Luke wil er helaas niet meer in dus zit hij vanaf nu alleen nog in de buggy, al kan hij ook al flinke stukken lopen nu. Naast het feit dat de kinderen er heerlijk rustig in werden en je je handen vrij hebt is het ook ideaal op plekken waar geen kinderwagen past. Zo moest ik mijn dochter drie keer per week ophalen bij de peuterspeelzaal: een kindje in de wagen is dan totaal niet praktisch. Lang leven dragen!

Mijn draakzak/doek heb ik gekocht van het geld wat ik van mijn opa’s en oma’s heb gekregen bij de geboorte van Ize. Daarom is dit item extra speciaal voor mij.

7. Start jij al vroeg met zindelijkheidstraining of loopt jouw kind op z’n vierde nog in de luiers?
Zindelijkheidstraining, dat klinkt net alsof jij als ouder je kindje kunt leren zindelijk te worden. Hier geloof ik niet in. Het is iets wat het kind zelf moet leren aanvoelen en er klaar voor moet zijn. Ook al is dat voor jou als ouders niet altijd even makkelijk. Mijn kindjes lopen dus net zo lang in hun luier zolang dat nodig is. Natuurlijk kunnen we wel helpen, maar ik geloof niet in het feit dat je je kindje (of baby, ja die zijn er) elk uur op het potje zet de juiste weg is. Ize is vier en zindelijk en voor Luke is het nog veel te vroeg, dat avontuur gaan we gewoon aan.

8. Shop jij je drie slagen in de rondte bij Primark, of koop jij alleen eerlijke merken voor je kind?
Ik shop eigenlijk overal waar ik wat leuks tegen kom en wat ze nodig hebben. Dat zijn nu al een aantal jaar dezelfde winkels: Jola, Hema, Zeeman en de H&M. Heel eerlijk let ik niet op eerlijk of duurzaam. Ze kunnen het maar voor een paar weken of maanden aan: de prijs en kwaliteit vind ik dan belangrijker. Wel let ik erop dat ze niet te veel kleding hebben. Bij een meisje vind ik dat soms wel wat lastiger dan bij een jongen maar gelukkig heb ik nog nooit te veel kleding voor de kindjes gekocht. Het komt altijd prima uit, daar ben ik best trots op.

9. Is er in jouw huishouden ruimte voor onderhandeling met je kind of ben je een ware drilsergeant?
Mijn oudste is een pro in onderhandelen dus drilsergeant of niet: soms leg ik het gewoon af. Geldt ook voor mijn man overigens. We hebben wel duidelijke grenzen en daar mogen ze niet overheen en tot nu toe gaat dat aardig goed. Elke leeftijd proberen ze weer andere dingen uit. Ize is nu vier en leert veel van andere kinderen op school. Dit betekent dat wij als ouders daar ook weer op aan moeten passen. Ik geloof niet in altijd een drilsergeant zijn maar in toegeven al helemaal niet. Kinderen hebben duidelijke grenzen nodig. We volgen ons gevoel en houden ons vast aan onze normen en waarden, dan komen we er wel.

10. Laat jij je kind wel eens huilen, of troost je ‘m al bij de eerste snik?
Klinkt een beetje zweverig misschien maar dat ligt helemaal aan het huilgeluidje. In de kraamweek hol je natuurlijk overal direct heen en sta je er direct met je neus bovenop. Maar ik merkte bij beide kindjes na een tijdje te kunnen horen wat er aan de hand kon zijn. Aandacht of iets anders? Daarnaast stel ik mezelf ook vaak de vraag: ”kan ik mijn kindje helpen”. Over het algemeen troosten we de kids altijd, maar er zijn zeker ook momenten dat we ze laten huilen. Ook hier geldt, we volgen ons gevoel en kijken wat het beste past bij die situatie.

Tot slot..

Nu weet je hoe ik in het moederschap sta. Iedere mama doet het op haar eigen manier, helaas heeft men tegenwoordig snel een mening over een mede-mama. Erg jammer. Ik geloof oprecht dat iedere moeder het beste voor heeft met haar kind, daarom zijn er geen goede of foute keuzes: alleen andere manieren. In dit artikel dus mijn manier, maar niet ”de” manier. Wat in jouw opvoeding is typisch jou en ben je trots op? Laat het me weten bij de reacties hieronder, op Facebook of Instagram. Je mag ook altijd contact met mij zoeken via de contactpagina.

 Danielle, bedankt voor de tag en het stokje wordt nu overgenomen door Dee.

Liefs Francis

100

252

1k

20

1k